چرا اشتباهات شبکه سازی میتونن یک شبه تمام اندوخته های شما از بین ببرن؟ و چطور باید از این اشتباهات که خیلیهاشون هم ساده هستند جلوگیری کرد؟ سلام به همه دوستان ویدپروتکت امروز می‌خوایم درباره یکی از اون موضوعاتی حرف بزنیم که اسمش شاید کمی رسمی به نظر بیاد، اما در عمل، مثل نفس کشیدن برای موفقیت در هر کاری لازمه: شبکه سازی و جلوگیری از اشتباهات شبکه سازی
خیلی‌هامون وقتی اسم شبکه سازی میاد، یاد کت و شلوارهای اتوکشیده، همایش‌های خشک و رسمی و رد و بدل کردن کارت ویزیت‌هایی می‌افتیم که ته کیفمون خاک می‌خورن. اما واقعیت اینه که شبکه سازی، خیلی خودمونی‌تر و حیاتی‌تر از این حرف‌هاست. شبکه سازی یعنی ساختن پل‌های ارتباطی محکم و دوطرفه با آدم‌ها؛ یعنی ایجاد یک شبکه حمایتی، اطلاعاتی و فرصتی که هم به درد ما بخوره و هم ما بتونیم به درد دیگران بخوریم.
مثل هر مهارت دیگه‌ای، شبکه سازی هم قلق‌های خودش رو داره و البته، اشتباهات رایجی که می‌تونه کل زحماتمون رو به باد بده. خیلی وقت‌ها ندونسته کارهایی می‌کنیم که نه تنها کمکی نمی‌کنه، بلکه باعث میشه آدم‌ها ازمون فاصله بگیرن.
تو این مقاله از ویدپروتکت ، قراره با هم ۱۰ تا از این اشتباهات رایج و به قول معروف “ترمز دستی”های شبکه سازی رو بررسی کنیم. هدفمون اینه که این اشتباهات رو بشناسیم، بفهمیم چرا اشتباه هستن و از همه مهم‌تر، یاد بگیریم چطور ازشون دوری کنیم و شبکه سازی رو به یک ابزار قدرتمند برای رشد شخصی و حرفه‌ای‌مون تبدیل کنیم. پس همراه ما باشید!
اشتباه شبکه سازی شماره ۱: فقط وقتی کارمون گیره یاد شبکه سازی میفتیم!
- مشکل چیه؟ این یکی از کلاسیک‌ترین اشتباهاته. تا وقتی همه چی خوبه، بی‌خیال ارتباطاتیم. اما همین که دنبال کار جدید می‌گردیم، به مشکل مالی می‌خوریم، یا به یه متخصص نیاز پیدا می‌کنیم، تازه یادمون میفته که ای‌داد بیداد، فلانی رو می‌شناختم! بعد سریع گوشی رو برمی‌داریم یا یه پیام خشک و خالی می‌دیم: “سلام فلانی، خوبی؟ یه زحمتی داشتم برات داداش…”
- چرا اشتباهه؟ این کار مثل این می‌مونه که سال تا سال به دوستت زنگ نزنی، بعد یهو نصف شب زنگ بزنی بگی ماشینم خراب شده بیا کمک! حس خوبی به طرف مقابل نمی‌ده. حس می‌کنن فقط برای رفع نیاز سراغشون رفتید و رابطه براتون ارزش دیگه‌ای نداشته. اینطوری اعتماد و صمیمیت شکل نمی‌گیره و احتمال اینکه کمکی دریافت کنید (یا اگر هم بکنن، با حس خوب نباشه) خیلی کمه. شبکه سازی مثل کشاورزیه، نه شکار! باید بذر رابطه رو بکاری، بهش آب بدی، مراقبت کنی تا وقتی به بار نشست، بتونی از میوه‌اش استفاده کنی. نمی‌شه یه شبه انتظار محصول داشت.
- راه حل چیه؟ شبکه سازی رو جزئی از روتین زندگی‌تون کنید، نه فقط یه ابزار برای روز مبادا.
- به طور منظم در ارتباط باشید: هر چند وقت یک بار، یه پیام کوتاه، یه تبریک مناسبتی، یا اشتراک‌گذاری یه مطلب جالب برای آدم‌های توی شبکه‌تون بفرستید. لازم نیست همیشه حرف کاری بزنید. همین که نشون بدید به یادشون هستید کافیه.
- بدون انتظار کمک کنید: اگه می‌بینید کسی تو شبکه‌تون به کمک نیاز داره و از دست شما کاری برمیاد، پیش‌قدم بشید. معرفی کردن دو نفر به هم، به اشتراک گذاشتن یه فرصت شغلی، یا حتی دادن یه نظر مثبت و دلگرم‌کننده می‌تونه خیلی ارزشمند باشه.
- در رویدادها (آنلاین و حضوری) شرکت کنید: حتی وقتی نیاز فوری ندارید، سعی کنید در وبینارها، کارگاه‌ها، یا دورهمی‌های مرتبط با حوزه‌تون شرکت کنید تا با آدم‌های جدید آشنا بشید و روابط قبلی رو تازه کنید.
اشتباه شبکه سازی شماره ۲: نگاه معامله‌گرانه و منفعت‌طلبانه
- مشکل چیه؟ بعضی‌ها به شبکه سازی مثل یه معامله نگاه می‌کنن. تو ذهنشون فقط اینه که “من از این آدم چی می‌تونم به دست بیارم؟” به محض آشنایی، سریع می‌رن سر اصل مطلب و درخواستشون رو مطرح می‌کنن، بدون اینکه وقتی برای شناخت طرف مقابل یا ایجاد یه ارتباط اولیه بذارن.
- چرا اشتباهه؟ آدم‌ها دوست ندارن حس کنن ابزار رسیدن به هدف دیگران هستن. این رویکرد “چی به من می‌رسه؟” خیلی سریع حس دافعه ایجاد می‌کنه. شبکه سازی واقعی بر اساس اعتماد، احترام متقابل و علاقه واقعی به شناخت دیگران بنا میشه. وقتی فقط دنبال منفعت خودتون باشید، این حس منتقل میشه و درها به روتون بسته میشه.
- راه حل چیه؟ تمرکزتون رو از “گرفتن” به “دادن” و “شناختن” تغییر بدید.
- کنجکاو باشید: وقتی با کسی آشنا می‌شید، واقعاً سعی کنید بشناسیدش. سوالات باز بپرسید (سوالاتی که جوابشون بله/خیر نیست). به داستان‌ها و تجربیاتشون گوش بدید. دنبال نقاط مشترک بگردید.
- اول شما کمک کنید: قبل از اینکه چیزی بخواید، فکر کنید شما چطور می‌تونید به اون فرد کمک کنید؟ شاید بتونید یه مقاله مفید براش بفرستید، کسی رو بهش معرفی کنید، یا از تخصصتون برای راهنمایی‌ش استفاده کنید.
- صبور باشید: ساختن رابطه زمان می‌بره. انتظار نداشته باشید تو اولین برخورد، طرف مقابل کلید حل مشکلات شما رو داشته باشه. روی ساختن یه رابطه بلندمدت تمرکز کنید.
اشتباه شبکه سازی شماره ۳: فقط حرف زدن، شنونده نبودن
- مشکل چیه؟ توی یه مکالمه شبکه سازی، از اول تا آخر فقط درباره خودتون، دستاوردهاتون، مشکلاتتون و برنامه‌هاتون حرف می‌زنید و اصلاً به طرف مقابل فرصت صحبت نمی‌دید یا به حرف‌هاش با دقت گوش نمی‌کنید.
- چرا اشتباهه؟ هیچ‌کس دوست نداره با یه دیوار حرف بزنه! وقتی شما فقط گوینده هستید، طرف مقابل حس می‌کنه دیده و شنیده نمی‌شه و ارزشی براش قائل نیستید. این کار نه تنها فرصت شناخت اون آدم و یادگیری ازش رو از شما می‌گیره، بلکه باعث میشه به عنوان یه آدم خودمحور و کسل‌کننده شناخته بشید.
- راه حل چیه؟ هنر گوش دادن فعال رو یاد بگیرید و تمرین کنید.
- قانون ۸۰/۲۰ رو رعایت کنید: سعی کنید ۸۰٪ زمان مکالمه رو به گوش دادن و ۲۰٪ رو به صحبت کردن اختصاص بدید.
- سوالات خوب بپرسید: سوالاتی بپرسید که نشون بده به حرفهای طرف مقابل گوش دادید و علاقه دارید بیشتر بدونید. “جالب بود که گفتید روی پروژه X کار می‌کنید، بزرگترین چالشتون چی بوده؟”
- نشانه‌های غیرکلامی رو به کار ببرید: با تکون دادن سر، حفظ تماس چشمی و حالت بدنِ پذیرا، نشون بدید که حواستون جمعه.
- حرف طرف مقابل رو قطع نکنید: اجازه بدید صحبتش تموم بشه، بعد شما نظر بدید یا سوال بپرسید.
- خلاصه کنید و بازخورد بدید: گاهی اوقات می‌تونید بگید: “پس اگر درست متوجه شده باشم، شما معتقدید که…” این نشون می‌ده که واقعاً گوش می‌کردید.
اشتباه شبکه سازی شماره ۴: عدم پیگیری
- مشکل چیه؟ با کلی آدم جدید و جالب آشنا می‌شید، کارت ویزیت رد و بدل می‌کنید یا ایدی اینستا، قول و قرار می‌ذارید که در تماس باشید، اما بعدش… هیچ! اون کارت‌ها گوشه میز تلنبار می‌شن و اسم‌ها و چهره‌ها کم‌کم فراموش می‌شن.
- چرا اشتباهه؟ آشنا شدن تازه قدم اوله. اگه پیگیری نکنید، اون همه زحمتی که برای برقراری ارتباط اولیه کشیدید، هدر می‌ره. مثل اینه که کلی مواد اولیه عالی برای آشپزی بخرید، ولی هیچ‌وقت غذا رو نپزید! پیگیری نکردن نشون می‌ده که اونقدرها هم براتون مهم نبوده.
- راه حل چیه؟ برای پیگیری یه برنامه مشخص داشته باشید.
- سریع اقدام کنید: بهترین زمان برای پیگیری، ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از آشناییه. یه ایمیل کوتاه، یه پیام تو لینکدین یا حتی یه پیامک ساده کافیه.
- شخصی‌سازی کنید: تو پیامتون به یه نکته خاص از مکالمه‌تون اشاره کنید. “سلام آقای/خانم X، از صحبت دیروزمون درباره چالش‌های بازاریابی دیجیتال لذت بردم. لینکی که درباره‌اش حرف زدیم رو براتون می‌فرستم.” این نشون می‌ده که شما واقعاً حواستون بوده.
- یه دلیل برای ارتباط بعدی بتراشید: لازم نیست حتماً درخواست بزرگی داشته باشید. می‌تونید یه مقاله مرتبط بفرستید، به یه رویداد جالب دعوتش کنید، یا فقط بگید از آشنایی خوشحال شدید و امیدوارید در آینده بیشتر با هم در ارتباط باشید.
- اطلاعات تماس رو منظم کنید: از یه دفترچه یادداشت، فایل اکسل، یا اپلیکیشن‌های مدیریت ارتباط با مشتری (CRM) ساده استفاده کنید تا اطلاعات تماس و نکات مهم درباره هر فرد رو ثبت کنید.
اشتباه شبکه سازی شماره ۵: نداشتن هدف مشخص
- مشکل چیه؟ بدون اینکه بدونید دنبال چی هستید، وارد عرصه شبکه سازی می‌شید. تو هر رویدادی شرکت می‌کنید، با هر کسی سر صحبت رو باز می‌کنید، اما در نهایت نمی‌دونید این ارتباطات قراره شما رو به کجا برسونه.
- چرا اشتباهه؟ شبکه سازی بدون هدف، مثل رانندگی بدون مقصده. کلی انرژی و زمان صرف می‌کنید، اما به جای خاصی نمی‌رسید. باعث میشه تمرکزتون رو از دست بدید، در انتخاب افراد و رویدادها اشتباه کنید و در نهایت، انگیزه و نتیجه لازم رو نگیرید.
- راه حل چیه؟ قبل از شروع، اهدافتون رو مشخص کنید.
- از خودتون بپرسید “چرا؟”: چرا می‌خواید شبکه سازی کنید؟ دنبال یادگیری هستید؟ پیدا کردن شریک تجاری؟ مشتری جدید؟ فرصت شغلی؟ راهنمایی و مشاوره؟ یا فقط گسترش دایره ارتباطات؟
- اهداف SMART تعیین کنید: اهدافتون باید مشخص (Specific)، قابل اندازه‌گیری (Measurable)، دست‌یافتنی (Achievable)، مرتبط (Relevant) و زمان‌دار (Time-bound) باشن. مثلاً: “می‌خوام در ۳ ماه آینده، با ۵ نفر فعال در حوزه هوش مصنوعی در لینکدین ارتباط برقرار کنم و از تجربیاتشون یاد بگیرم.”
- رویدادها و افراد رو هوشمندانه انتخاب کنید: وقتی هدفتون مشخص باشه، می‌دونید در چه رویدادهایی شرکت کنید و با چه افرادی بیشتر وقت بگذرونید که به اهدافتون نزدیک‌ترتون کنن.
اشتباه شبکه سازی شماره ۶: تمرکز فقط روی افراد “کله‌گنده” و نادیده گرفتن بقیه!
- مشکل چیه؟ بعضی‌ها فکر می‌کنن شبکه سازی فقط یعنی وصل شدن به مدیرعامل‌ها، سرمایه‌گذارها و آدم‌های خیلی معروف. به همین خاطر، افرادی که در سطح پایین‌تر یا هم‌سطح خودشون هستن رو نادیده می‌گیرن یا کمتر بهشون اهمیت می‌دن.
- چرا اشتباهه؟ اول اینکه، این رفتار معمولاً خیلی زود لو می‌ره و حس بدی ایجاد می‌کنه. دوم اینکه، شما هیچ‌وقت نمی‌دونید چه کسی در آینده می‌تونه به شما کمک کنه یا شما به اون کمک کنید. اون کارشناس تازه کار امروز، ممکنه چند سال دیگه مدیر یه بخش مهم بشه. همکار هم سطح شما ممکنه ایده‌ای داشته باشه که مکمل ایده شماست. شبکه ارتباطی قوی، شبکه‌ای متنوعه که افراد مختلف با تجربیات و جایگاه‌های متفاوت رو شامل میشه. علاوه بر این، ارتباط با هم سطحان (Peers) می‌تونه خیلی راحت‌تر و صمیمی‌تر باشه و منبع حمایتی فوق العاده‌ای باشه.
- راه حل چیه؟ با همه با احترام و علاقه برخورد کنید.
- ذهن باز داشته باشید: به هر کسی به عنوان یک فرد با ارزش و دارای پتانسیل نگاه کنید، نه فقط بر اساس عنوان شغلی‌ش.
- به همه سطوح توجه کنید: با کارآموزها، کارشناس‌ها، مدیران میانی و افراد ارشد به یک اندازه با احترام و علاقه صحبت کنید.
- ارتباطات افقی رو تقویت کنید: با همکاران و هم‌صنفان خودتون ارتباط قوی بسازید. این‌ها کسانی هستن که چالش‌های شما رو بهتر درک می‌کنن و میتونن مشاوره‌های عملی بهتون بدن.
اشتباه شبکه سازی شماره ۷: آماده نبودن
- مشکل چیه؟ وارد یه رویداد یا جلسه شبکه سازی می‌شید، اما نمی‌دونید چی بگید، چطور خودتون رو معرفی کنید، یا چه سوالاتی بپرسید. وقتی کسی ازتون می‌پرسه “کارتون چیه؟”، مِن‌مِن می‌کنید یا یه جواب کلی و نامفهوم می‌دید.
- چرا اشتباهه؟ آماده نبودن باعث میشه دستپاچه بشید، اعتماد به نفستون کم بشه و نتونید از فرصت‌های پیش اومده استفاده کنید. یه معرفی ضعیف می‌تونه یه تأثیر اولیه منفی بذاره و ادامه مکالمه رو سخت کنه. همچنین نشون می‌ده که شما برای اون موقعیت و افرادی که اونجا هستن، ارزش قائل نبودید که خودتون رو آماده کنید.
- راه حل چیه؟ قبل از هر موقعیت شبکه سازی، کمی آماده‌سازی انجام بدید.
- “معرفی آسانسوری” (Elevator Pitch) خودتون رو آماده کنید: یه معرفی کوتاه (۳۰ تا ۶۰ ثانیه‌ای)، جذاب و واضح از خودتون، کاری که می‌کنید و ارزشی که ایجاد می‌کنید، داشته باشید. این معرفی رو تمرین کنید تا روان و طبیعی به نظر برسه.
- کمی تحقیق کنید: اگه قراره در رویداد خاصی شرکت کنید، ببینید موضوعش چیه، چه کسانی سخنرانی می‌کنن یا احتمالاً چه نوع افرادی شرکت می‌کنن. اگه با فرد مشخصی قرار دارید، یه نگاهی به پروفایل لینکدین یا وب‌سایتش بندازید.
- چند تا سوال آماده داشته باشید: سوالات عمومی خوب برای شروع گفتگو (مثل “چی شد که به این رویداد علاقه‌مند شدید؟” یا “بزرگترین چالش این روزهای کاریتون چیه؟”) و همچنین سوالات خاص‌تر بر اساس تحقیقاتتون آماده کنید.
- کارت ویزیت (یا اطلاعات تماس دیجیتال) همراه داشته باشید: هنوز هم کارت ویزیت در بعضی موقعیت‌ها کاربرد داره. اگر نه، مطمئن باشید راهی برای به اشتراک گذاشتن سریع اطلاعات تماستون (مثل QR کد لینکدین) دارید.
اشتباه شبکه سازی شماره ۸: فراموش کردن اصل “دادن” قبل از “گرفتن”
- مشکل چیه؟ این اشتباه شبیه اشتباه شماره ۲ هست، اما تمرکزش بیشتر روی خودِ عمل “دادن” هست. یعنی حتی اگه نگاه معامله‌گرانه مستقیم نداشته باشید، باز هم همیشه منتظرید دیگران به شما کمک کنن، شما رو معرفی کنن، یا براتون کاری انجام بدن، بدون اینکه خودتون قدمی برای کمک به اون‌ها بردارید.
- چرا اشتباهه؟ روابط، به خصوص روابط حرفهای سالم، بر اساس تبادل ارزش شکل می‌گیرن. اگه شما همیشه گیرنده باشید، این تبادل یک‌طرفه میشه و دیر یا زود، افراد از کمک کردن به شما خسته می‌شن یا حس می‌کنن ازشون سوءاستفاده میشه. آدم‌ها به طور طبیعی به سمت کسانی کشیده می‌شن که سخاوتمند هستن و به فکر کمک به دیگرانن.
- راه حل چیه؟ ذهنیت “چطور می‌تونم کمک کنم؟” رو در خودتون پرورش بدید.
- فعالانه دنبال فرصت برای کمک باشید: وقتی با کسی صحبت می‌کنید، به نیازها و چالش‌هاش دقت کنید. آیا مقاله‌ای خوندید که به دردش بخوره؟ آیا کسی رو می‌شناسید که بتونه راهنمایی‌ش کنه؟ آیا می‌تونید محصول یا خدماتش رو به دیگران معرفی کنید؟
- دانش و تجربه‌تون رو به اشتراک بذارید: لازم نیست حتماً کمک‌های بزرگ بکنید. به اشتراک گذاشتن یه نکته فنی، معرفی یه کتاب خوب، یا دادن یه بازخورد سازنده هم ارزشمنده.
- معرفی کردن افراد به هم: یکی از بهترین راه‌های کمک کردن، وصل کردن دو نفر به همه که فکر می‌کنید میتونن برای هم مفید باشن (البته با اجازه هر دو طرف).
- سخاوتمند باشید، اما حد و مرز هم داشته باشید: قرار نیست خودتون رو فدای دیگران کنید. کمک‌هایی رو ارائه بدید که واقعاً از دستتون برمیاد و به خودتون آسیب نمی‌زنه.
اشتباه شبکه سازی شماره ۹: نادیده گرفتن قدرت شبکه سازی آنلاین
- مشکل چیه؟ فکر می‌کنید شبکه سازی فقط یعنی ملاقات‌های حضوری، همایش‌ها و قهوه خوردن با آدم‌ها. از پلتفرم‌های آنلاین مثل لینکدین، توییتر یا حتی گروه‌های تخصصی در شبکه‌های اجتماعی دیگه غافلید یا ازشون به درستی استفاده نمی‌کنید.
- چرا اشتباهه؟ در دنیای امروز، بخش عظیمی از ارتباطات و فرصت‌ها در فضای آنلاین شکل می‌گیره. نادیده گرفتن این فضا یعنی محروم کردن خودتون از دسترسی به شبکه بسیار گسترده‌ای از متخصصان، مدیران و فرصت‌ها در سراسر دنیا. لینکدین دیگه فقط یه سایت کاریابی نیست، بلکه یه ابزار قدرتمند برای ساختن برند شخصی، یادگیری، به اشتراک گذاشتن دانش و برقراری ارتباطات استراتژیکه.
- راه حل چیه؟ از شبکه سازی آنلاین به عنوان مکمل (و گاهی جایگزین) شبکه سازی حضوری استفاده کنید.
- پروفایل لینکدین‌تون رو بهینه کنید: یه عکس پروفایل حرفهای، یه عنوان (Headline) جذاب و دقیق، یه خلاصه (About) کامل که داستان شما رو بگه و تجربیات و مهارت‌هاتون رو به روز نگه دارید.
- فعال باشید، نه فقط منفعل: فقط پروفایل نسازید و رهاش کنید. محتوای مرتبط با حوزه‌تون رو به اشتراک بذارید، مقالات دیگران رو لایک کنید و کامنت‌های هوشمندانه بذارید، در گروه‌های تخصصی عضو بشید و مشارکت کنید.
- هوشمندانه کانکت بشید: برای هر کسی درخواست کانکشن نفرستید. سعی کنید افرادی رو پیدا کنید که در حوزه شما فعالن یا به نحوی با اهداف شما مرتبطن. موقع ارسال درخواست، یه پیام شخصی کوتاه هم بفرستید و بگید چرا می‌خواید باهاشون در ارتباط باشید.
- ارتباطات آنلاین رو به آفلاین (یا تماس ویدئویی) تبدیل کنید: اگه ارتباط آنلاینی براتون خیلی ارزشمند شد، سعی کنید یه قرار قهوه مجازی (تماس تصویری) یا حتی حضوری (اگه امکانش بود) بذارید تا رابطه عمیق‌تر بشه.
اشتباه شبکه سازی شماره ۱۰: خجالتی بودن و ترس از شروع گفتگو
- مشکل چیه؟ دلتون می‌خواد با آدم‌های جدید آشنا بشید، اما خجالت می‌کشید یا می‌ترسید که حرفی برای گفتن نداشته باشید، یا دیگران شما رو پس بزنن. به همین خاطر، تو رویدادها گوشه‌ای می‌ایستید، سرتون تو گوشیتونه، یا فقط با کسانی که از قبل می‌شناسید حرف می‌زنید.
- چرا اشتباهه؟ ترس و خجالت، بزرگترین مانع درونی برای شبکه سازیه. باعث میشه کلی فرصت عالی رو برای آشنایی با آدم‌های ارزشمند و یادگیری از دست بدید. اگه شما قدم اول رو برندارید، احتمال اینکه دیگران همیشه به سمت شما بیان کمه، به خصوص در محیط‌های شلوغ.
- راه حل چیه؟ با قدم‌های کوچک شروع کنید و اعتماد به نفستون رو بسازید.
- هدف‌های کوچک تعیین کنید: لازم نیست همون اول کار با مهم‌ترین فرد حاضر در سالن صحبت کنید. برای خودتون هدف بذارید که مثلاً فقط با یک یا دو نفر جدید سر صحبت رو باز کنید.
- یه جمله آغازین آماده داشته باشید: یه سوال ساده مثل “سلام، من [اسم شما] هستم. اولین باره در این رویداد شرکت می‌کنم، شما چطور؟” یا “چه سخنرانی جالبی بود، نظر شما چی بود؟” می‌تونه یخ رو آب کنه.
- روی کنجکاوی تمرکز کنید، نه روی خودتون: به جای اینکه نگران باشید چی بگید، روی شناختن طرف مقابل تمرکز کنید. سوال بپرسید و به جواب‌هاش گوش بدید. این فشار رو از روی شما برمی‌داره.
- زبان بدن باز داشته باشید: لبخند بزنید، صاف بایستید و تماس چشمی برقرار کنید. این کار شما رو دوستانه‌تر و پذیرا‌تر نشون می‌ده.
- بدونید که تنها نیستید: خیلی از آدم‌های دیگه هم ممکنه مثل شما کمی مضطرب یا خجالتی باشن. شروع کردن گفتگو توسط شما می‌تونه برای اون‌ها هم خوشایند باشه.
- تمرین کنید: مثل هر مهارت دیگه‌ای، شبکه سازی هم با تمرین بهتر میشه. از موقعیت‌های کم‌خطرتر شروع کنید و کم‌کم خودتون رو به چالش بکشید.
نتیجه‌گیری:
با ۱۰ تا از رایج ترین اشتباهات شبکه سازی رو با هم مرور کردیم. دیدیم که شبکه سازی فقط رد و بدل کردن کارت ویزیت نیست، بلکه یه فرآیند بلندمدت و مبتنی بر انسانيته. کلید موفقیت در شبکه سازی، اصالت، کنجکاوی، سخاوت و استمراره.
یادتون باشه، هدف این نیست که یه کلکسیون بزرگ از شماره تماس جمع کنید، بلکه اینه که روابط معنی‌دار و دوطرفه‌ای بسازید که هم به رشد شما کمک کنه و هم شما بتونید به رشد دیگران کمک کنید. از این اشتباهات نترسید. همه ما ممکنه گاهی دچارشون بشیم. مهم اینه که آگاه باشیم و سعی کنیم هر روز کمی بهتر عمل کنیم. شبکه سازی رو به چشم یه ماجراجویی نگاه کنید؛ ماجراجویی کشف آدم‌های جدید، ایده‌های نو و فرصت‌های پنهان.
پس از همین امروز با ویدپروتکت شروع کنید. یه پیام به دوستی که مدت‌هاست ازش بی‌خبرید بدید، پروفایل لینکدین‌تون رو آپدیت کنید، یا تو وبینار بعدی که شرکت می‌کنید، سعی کنید با یه نفر جدید ارتباط برقرار کنید. قدم‌های کوچیک بردارید، اما مستمر باشید. مطمئن باشید نتایجش شما رو شگفت‌زده می‌کنه!
